مقایسه SD-WAN با MPLS و اینترنت
مقایسه SD-WAN با MPLS و اینترنت: تفاوت چیست؟ کدام یک برای سازمان شما مناسب است؟
مقدمه
از لحاظ تاریخی، دو گزینه محبوب اتصال شبکه گسترده (WAN) ، سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی (MPLS) و اینترنت بوده اند، اما در سال های اخیر، مدیران فناوری اطلاعات شروع به بررسی اضافه کردن یک راه حل تعریف شده با نرم افزار WAN (SD-WAN) کرده اند.
سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی( Multiprotocol Label Switching )
شبکه سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی (MPLS) ، یک پروتکل ارسال اتصال گرا براساس برچسب هایی با طول ثابت می باشد. در حال حاضر این شبکه در شبکه های مبتنی بر پروتکل اینترنت (آی پی) به کار گرفته می شود. در مدل مرجع هفت لایه OSI شبکه سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی بین لایه پیوند داده و لایه شبکه قرار دارد. شبکه سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی، ترکیبی از مکانیزمهای اتصال گرای شبکه های مبتنی بر پروتکل اینترنت (آی پی) (که اساسا بی اتصال هستند) و روشهای جدید برای مهندسی و مدیریت ترافیک در این شبکه ها ارائه می کند. هم چنین این شبکه مزایای سوئیچینگ مداری (مشابه مد انتقال غیرهمزمان) از قبیل امکان رزرو پهنای باند و مدیریت ترافیک را با قابلیت گسترش و انعطاف پذیری شبکه های مبتنی بر پروتکل اینترنت (آی پی) تلفیق می کند.
MPLS یک اتصال خصوصی است که مراکز داده و دفاتر شعب را به هم پیوند می دهد. MPLS معمولاً برون سپاری می شود و توسط ارائه دهندگان خدماتی مدیریت می شود که عملکرد، کیفیت و در دسترس بودن شبکه را تضمین می کنند. از آنجایی که MPLS اساساً یک شبکه خصوصی است، قابل اعتماد و امن و همچنین گران است.
معماریهای WAN مبتنی بر سوئیچینگ برچسب دار چند پروتکلی سنتی از مدلی استفاده میکنند که در آن ترافیک از شعبه هنگام دسترسی به برنامههای کاربردی ابری از طریق دفتر مرکزی یا یک مرکز داده متمرکز به ابر منتقل میشود. MPLS زمانی که ترافیک به عقب بازنگری شود گران تر می شود. اینترنت به دلیل تأخیر اضافه شده توسط فاصله و پهنای باند محدود موجود در MPLS کندتر است.
این معایب بر بهره وری کارکنان و تجربه کاربر تأثیر می گذارد. علاوه بر این، MPLS برای مدیریت حجم بالای ترافیک WAN که ناشی از برنامههای SaaS و پذیرش ابر است، طراحی نشده است. با انتقال تعداد بیشتری از برنامه ها به ابر، فشار بیشتری بر پهنای باند وارد می شود. تجربه ضعیف کاربر می تواند منجر به ناامیدی و انگیزه پایین شود.
مزایا MPLS : MPLS قابل اعتماد و امن است.
معایب MPLS: شبکه های WAN سنتی که بر MPLS متکی هستند، مدیریت پیچیده، زمان بر و ارتقاء و مقیاس پرهزینه هستند.
اینترنت پهن باند(Broadband Internet)
کوچ برنامههای وب (اپلیکیشن ها) به فضای ابری و نیاز شعبهها به دسترسی مستقیم به اینترنت (DIA) در راستای بهبود تجربه کاربر و در عین حال، افزایش پذیرش دستگاههای متصل به اینترنت و برنامههای وب پهنای باند فشرده، تقاضای پهنای باند اینترنت را بیشتر از پیش دارد .
اینترنت پهن باند هر سرویس اینترنت پرسرعتی می باشد که همیشه روشن و دارای قابلیت دسترسی سریعتر از طریق شماره گیری خطوط تلفن به شکل قدیمی می باشد . اینترنت پهن باند یک ارتباط با نرخ بالای دیتا با اینترنت است .اینترنت پهن باند در همه جا وجود دارد و مقرون به صرفه است.
علیرغم این مزایا، محدودیت های اینترنت پهن باند می تواند تاثیر قابل توجهی بر عملکرد کسب و کار داشته باشد. در مقایسه با MPLS، اینترنت پهن باند فاقد قابلیت اطمینان در اتصال مایل میانی WAN که هنگام استفاده از پیوندهای خصوصی اختصاصی تضمین شده است می باشد. عملکرد شبکه انتها به انتها کمتر قابل اعتماد می شود زیرا مشتریان مجبور هستند از شانس خود با اینترنت پرتراکم به عنوان مایل میانی WAN استفاده کنند. فراتر از آن، اینترنت پهن باند امن نیست. در حالی که دفاتر شعبه و کارمندان از راه دور تقریباً در هر کجا میتوانند به اینترنت عمومی دسترسی داشته باشند، هنگام دسترسی کاربران به شبکه شرکتی، دادهها، برنامهها و ارتباطات حساس محافظت نمیشوند. هنگامی که کاربران از طریق یک اتصال اینترنتی ناامن به شبکه خود متصل می شوند، دسترسی آنها به داده های شرکتی ممکن است به خطر بیفتد.
مزایا: اینترنت پهن باند ارزان، به طور گسترده در دسترس است و راه اندازی آن آسان است.
ارتباط اینترنت باند پهن، برخلاف اتصال اینترنتی قدیمی ، خط تلفن را هنگام استفاده درگیر نخواهد کرد. در حقیقت داشتن یک اتصال پهن باند برای در کنار سرویس تلفنی امکان پذیر است، بنابراین دیگر نیازی به خط تلفن سنتی نخواهید داشت.
معایب: اینترنت پهن باند می تواند منجر به عملکرد ضعیف برنامه و کاهش تجربه کاربر شود، زیرا کاربران باید از اینترنت عمومی متراکم استفاده کنند.
شبکه گسترده بر مبنای نرم افزار (SD-WAN )
SD-WAN یک رویکرد جدیدتر برای شبکه های گسترده است که فرآیندهای کنترل و مدیریت شبکه را از زیرساخت سخت افزاری جدا می کند و آنها را به عنوان نرم افزاری که می تواند به راحتی پیکربندی و استقرار یابد در دسترس قرار می دهد.
SD-WAN برای سازمان هایی که به دنبال انعطاف پذیری بیشتر برای اتصال شبکه های راه دور هستند بسیار سودمند است. شبکههای SD-WAN چندین نوع اتصال از جمله MPLS، باند پهن و LTE را مدیریت میکنند و ترافیک را در بهترین مسیر در زمان واقعی هدایت میکنند. در مورد فضای ابری، SD-WAN میتواند ترافیک متصل به اینترنت و ابر را مستقیماً به شعبه ارسال کند، بدون اینکه نیازی به عقبنشینی داشته باشد. با مسیریابی ترافیک در مسیرهای مختلف شبکه بسته به اولویت ها، می توانید تیم های سازنده را تقویت کنید، عملکرد برنامه را بهینه کنید و اختلالات سرویس را به حداقل برسانید.
SD-WAN می تواند تجربه کاربری عالی و عملکرد بهتر برنامه را ارائه دهد، اما بدون محدودیت نیست. از آنجایی که از اینترنت پرتراکم به عنوان مایل میانی WAN استفاده می کند، عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه همچنان می تواند آسیب ببیند.
مزایا: SD-WAN میتواند انعطافپذیری و چابکی، بهبود تجربه کاربر و کاهش هزینه را ارائه دهد.
معایب: اتخاذ SD-WAN می تواند پیچیده باشد و اغلب فاقد امنیت یکپارچه بومی است، که می تواند سازمان ها را در معرض خطر حملات سایبری قرار دهد.
نتیجه نهایی: کدام گزینه اتصال برای سازمان شما مناسب است؟
یافتن بهترین تناسب اتصال به متغیرهای زیادی بستگی دارد، از جمله پراکندگی جغرافیایی بین دفتر مرکزی شرکت و شعب راه دور، بودجه عملیاتی، الزامات انطباق، نیازهای پیرامون انعطافپذیری و غیره، با یک عامل جهانی: امنیت. گزینه مناسب نه تنها اتصال شبکه و بهینه سازی شبکه WAN را در اولویت قرار می دهد، بلکه حفاظت از داده ها را در راس دستور کار همه سازمان ها قرار می دهد.
با متحد کردن مدیریت شبکه و امنیت، کسبوکارها میتوانند از ایجاد شکاف در وضعیت امنیتی خود جلوگیری کنند. این همچنین میتواند به حفظ سیاستهای امنیتی منسجم از هسته شبکه تا شعب کمک کند.