تعریف اطلاعات تهدید سایبری

هوش تهدیدات سایبری ( Cyber Threat Intelligence ) یک فناوری انعطاف‌پذیر و پویا می باشد که از جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های گرد آوری شده از تاریخچه تهدیدات سایبری برای مسدود کردن و اصلاح تکنیک های دفاعی مقابله با حملات سایبری استفاده می‌کند. هوش تهدید به خودی خود یک راه حل مبتنی بر سخت افزار نیست. در عوض، این اطلاعات استراتژیک شامل تکنیک‌ها و رویه‌های تاکتیکی است و یک جزء الزامی از معماری کلی امنیت یک سازمان را تشکیل می‌دهد. از آنجایی که تهدیدها در طول زمان دچار رشد و تکامل می‌ شوند، یک سیستم امنیت سایبری به اطلاعات و تجزیه و تحلیل این تهدیدات نیاز دارد تا اطمینان حاصل کند که آمار حداکثری حملات را دارد.

هوش تهدید، به تیم های فناوری دانش و آگاهی برای جلوگیری و یا کاهش حملات به شبکه را می دهد. سیستم اطلاعات تهدیدات سایبری مبتنی بر جمع‌آوری داده‌های تهدید می باشد، مانند اینکه چه کسی یا چه چیزی به شبکه شما حمله می‌کند، چرا شما را به عنوان هدف انتخاب می‌کنند و چگونه سرنخ هایی را که نشان می‌دهد سیستم شما در معرض خطر قرار گرفته است، شناسایی کنید. مزایای هوش و تحلیل سایبری فراتر از تیم فناوری اطلاعات، تحلیلگران و مدیران است. کل سازمان می تواند از مزایای یک سیستم هوش تهدیدات سایبری کامل و کاربردی بهره مند شود.


همچنین بخوانید :


در هنگام استفاده از ابزارهای امنیت سایبری ، نیاز به مشخص کردن نوع تهدیدها و چگونگی عملکرد مقابه با آنها می باشد. در حالی که هوش تهدیدات سایبری برای مدیران سیستم امنیت سایبری ، دانش لازم برای تدوین برنامه ای که به بهترین نحو از شبکه آنها محافظت کند، را فراهم می کند. اطلاعات تهدیدات سایبری ابزاری ضروری برای مدیران شبکه و تیم‌های امنیتی فناوری اطلاعات است تا بدانند کدام تهدیدها خطرناک‌ترین هستند، چگونه حمله می‌کنند و چگونه از آنها جلوگیری کنند.



با سرمایه‌گذاری در هوش تهدیدات سایبری، یک کسب‌وکار می‌تواند از دیتابیس های هوش تهدید با اطلاعات فنی که تعداد زیادی از تهدیدات را به تفصیل شرح می‌دهد، استفاده کند. هنگامی که این انبار دانش توسط تیم‌های امنیتی یا سیستم‌های خودکار مورد استفاده برای محافظت از شبکه به کار گرفته می‌شود، مشخصات ایمنی کسب‌وکار به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. بنابراین، این اطلاعات عملیاتی، تحلیلگران را با بینش‌های عملی توانمند می‌سازد.

شاخص های مشترک سازش (IOC)

اغلب، یک سیستم هوش تهدیدات سایبری ممکن است آدرس‌های مشکوک پروتکل اینترنت (IP)، راهی برای شناسایی مکان یا موضع یک فایل بر روی اینترنت (URL) ، یا نام‌های دامنه‌ای را که به دلیل استفاده در حملات به مشاغل شناخته می‌شوند، انتخاب کند. اگر نقطه پایانی با یکی از این آدرس‌های IP یا سایر دارایی‌ها تعامل داشته باشد، ممکن است به این معنی باشد که شبکه شرکت در معرض خطر قرار گرفته است. علاوه بر این، دسترسی به آدرس‌های ایمیل خاص، موضوعات خاص ایمیل، یا پیوست‌ها و پیوندها نیز می‌تواند نشان دهد که سیستم در معرض خطر قرار گرفته است. گنجاندن این اطلاعات فنی در رویکرد اطلاعات تهدید، سازمان شما را تقویت می کند.



برخی از نام‌های فایل، هش های فایل‌ها، آدرس‌های IP، کتابخانه‌های لینک پویا (DLL) یا کلیدهای رجیستری، شاخص‌های متداول سازش هستند. تحلیلگران در یک سیستم اطلاعاتی امنیت سایبری می‌توانند فهرستی از شاخص‌های متداول سازش و سایر ابزارهایی را که بازیگران تهدید استفاده می‌کنند نگهداری کنند و سپس ارتباطات بالقوه خطرناک و سایر فعالیت‌های شبکه را فیلتر کنند. با استفاده از این شاخص‌های سازش، از اطلاعات و تحلیل تهدیدات برای بهبود وضعیت امنیتی سازمان استفاده می‌شود.

یک سیستم اطلاعاتی امنیت سایبری مؤثر، تمایز واضحی بین جمع‌آوری داده‌های تهدید و هوش تهدید برای متوقف کردن عوامل تهدید ایجاد می‌کند. هوش تهدیدات سایبری شامل جمع‌آوری و پردازش داده‌ها برای شناسایی، توقف و کاهش تهدیدات است. جمع‌آوری داده‌ها به تنهایی اطلاعات بی‌فایده‌ای را ارائه می‌کند ، تا زمانی که در زمینه هوشمندی تحلیل نشود. تجزیه و تحلیل  ، هوش عملیاتی تهدیدات مانند انواع تهدیدات قریب الوقوع، ضعف در شبکه و منابع مختلف تهدید را نشان می دهد.



به عبارت دیگر، جمع‌آوری داده‌ها یکی از عناصر سازنده هوش تهدیدات سایبری است. متخصصان امنیت اطلاعات سایبری، با در نظر گرفتن ابزارهای مناسب، می توانند از فید داده های تهدید و اطلاعات فنی در رابطه با شبکه و کسب و کار برای تدوین یک برنامه حفاظتی کامل تر برای سازمان استفاده کنند.

چه کسی از هوش تهدید سود می برد؟

هوش تهدید مزایایی را برای سازمان‌های بزرگ و کوچک و در طیف گسترده‌ای از عناوین کاری فراهم می‌کند، زیرا نوع هوش و تحلیل استراتژیک شامل پردازش داده‌ها و استفاده از آن برای به دست آوردن درک قوی‌تر از مهاجمانی است که سازمان با آن‌ها مواجه هستند و یا ممکن است با آن‌ها مواجه شوند. هوش تهدید همچنین سازمان را قادر می‌سازد تا واکنش‌های سریع و قاطع به حوادث را فرموله کند و در مورد اینکه چگونه یک قدم جلوتر از مهاجمان بماند، فعال باشد.

هنگامی که صحبت از کسب و کارهای کوچک تا متوسط ​​(SMB) می شود، هوش تهدید حفاظتی را فراهم می کند که بدون آن ممکن است دست نیافتنی باشد، زیرا هوش تهدید از منبع غنی از اطلاعات تهدیداتی که می توانند شبکه را تخریب کنند ، سود می برد. از سوی دیگر، شرکت های بزرگ می توانند از اطلاعات سیستم اطلاعات سایبری برای تجزیه و تحلیل بهتر بازیگران بد، ابزارهای آنها و نحوه تلاش آنها برای حمله سود ببرند.



تحلیلگران امنیت و تیم های فناوری اطلاعات می توانند از هوش تهدیدات سایبری برای پیشگیری و شناسایی بهتر تهدیدها استفاده کنند.

یک مرکز عملیات امنیت (SOC) می‌تواند از هوش تهدید در هنگام تصمیم گیری اینکه برای چه حوادثی باید توجه خود را به استفاده از داده‌های مربوط به سطح خطر و چگونگی تأثیر آنها بر سازمان و کار تحلیلگران آن اختصاص دهد.

یک تحلیلگر اطلاعاتی از هوش تهدید امنیت سایبری سود می برد زیرا می تواند از آن برای یافتن و پیگیری عوامل تهدید کننده اطلاعات سازمان استفاده کند.
مدیریت اجرایی می تواند بر هوش تهدیدات سایبری تکیه کند تا درک بهتری از خطرات پیش روی شرکت، تأثیر آنها بر عملیات و نحوه مقابله با آنها به دست آورد.

آیا سازمان من برای اطلاعات تهدید مجهز است؟

اطلاعات تهدید سایبری از یک چرخه حیات اطلاعات استراتژیک متشکل از مراحل زیر پیروی می کند:

برنامه ریزی و جهت دهی
جمع آوری و دسته بندی
پردازش
تحلیل و بررسی
انتشار
فیدبک و بازخورد

بنابراین، اگر عناصر زیر را در اختیار داشته باشید، تحلیلگران سازمان شما برای هوش تهدید مجهز هستند:

  • توانایی شناسایی تهدیدها در حین تدوین هوش تهدید
  •  یک سیستم برای جمع آوری اطلاعات و تحلیل تهدیدات

روشی برای تجزیه و تحلیل داده ها از منابع خاص برای استفاده در برابر تهدیدات موجود و انواع مشابه حملاتی که ممکن است در آینده در گزارش های اطلاعاتی ظاهر شوند.
مکانیزمی برای به کارگیری هوش تاکتیکی به دست آمده از تجزیه و تحلیل. اینجاست که اطلاعات تهدید از مفهومی به عملی تبدیل می شود

3 راه برای ارائه هوش تهدید:

قالب و ارائه هوش تهدیدات که در نهایت منتشر می شود به مخاطبان، نیازهای اطلاعاتی و محل دریافت اطلاعات بستگی دارد. این عوامل بر تکنیک های تاکتیکی و رویه های مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات تاکتیکی تأثیر می گذارد. برای ساده کردن فرآیند تحویل، سه نوع هوش تهدید وجود دارد: استراتژیک، تاکتیکی و عملیاتی.

هوش تهدید استراتژیک 

هوش استراتژیک به ذینفعان یک دید کامل از چشم انداز تهدید سازمان و خطرات آن می دهد. این امر به مخاطبین، مانند مدیران اجرایی و تصمیم‌گیرندگان کلیدی کمک می‌کند تا تصمیمات سطح بالایی در مورد نحوه استفاده از اطلاعات در زمینه هوش اتخاذ کنند. اطلاعات و تحلیل تهدیدات استراتژیک ممکن است از اسناد سیاست داخلی، گزارش‌های خبری، وایت پیپر  ویا سایر مطالب تحقیقاتی ارائه شده توسط تحلیلگران سازمان‌های امنیتی استفاده کند.

در زبان فارسی وایت پیپر را به دو صورت «کاغذ سفید» و «سپیدنامه» ترجمه می‌کنند. در هر صورت، Whitepaper نوعی سند است. وقتی نام سند به میان می‌آید، ماجرا حالت رسمی به خود می‌گیرد. به این معنی که گروه توسعه‌دهنده پروژه، سپیدنامه را به صورت رسمی منتشر می‌کند.

هوش تهدید تاکتیکی 

هوش تاکتیکی، یکی از الزامات کلیدی، تکنیک ها و رویه های عاملان تهدید را با توجه به ریسک شرکت تعریف می کند. هدف آن ، کمک به مدافعان در درک چگونگی حمله به سازمان و نحوه استفاده از اطلاعات برای دفاع در برابر یا کاهش حملات سایبری می باشد.

هوش تهدید عملیاتی

هوش تهدید عملیاتی شامل ارائه اطلاعات مربوط به حملات سایبری، خواه رویدادهای منحصر به فرد یا کمپین های طولانی مدت می باشد. هوش عملیاتی و تجزیه و تحلیل به ذینفعان بینش هایی می دهد که می تواند توسط تیم های واکنش به حادثه برای درک بهتر عناصر حمله، مانند زمان، هدف، و نحوه انجام آنها استفاده شود.