رایج‌ترین انواع ذخیره‌سازی داده‌ها چیست؟

ذخیره سازی داده ها عبارت است از حفاظت اطلاعات توسط تکنولوژیی که منحصرا برای نگهداری و ذخیره داده ها و همینطور در دسترس نگه داشتن آنها در مواقع لزوم ایجاد شده است. ذخیره سازی داده به استفاده از امکان ضبط برای نگهداری داده ها توسط کامپیوتر و یا دستگاه های دیگر استناد می کند. رایج‌ترین انواع ذخیره‌سازی داده‌ها عبارتند از :ذخیره‌سازی فایل ، ذخیره‌سازی بلوک و ذخیره‌سازی اشیا که هر کدام برای اهداف متفاوتی مناسب هستند.

ذخیره سازی فایل چیست؟

ذخیره سازی فایل ، ارزان و ساده ایجاد شده ، به طوری که اطلاعات در فایل ها و پوشه ها ذخیره می شوند. این ذخیره سازی معمولاً در هارد دیسک‌ها یافت می‌شود و به این معنی است که فایل‌ها در هارد دیسک دقیقاً به همان شکلی هستند که برای کاربر ظاهر می‌شوند.

ذخیره سازی مبتنی بر اشیاء چیست؟

در ذخیره سازی اشیاء ( Object Storage) ، داده ها به عنوان اشیاء با متادیتا و شناسه های منحصر به فرد ذخیره می شوند. اگرچه معمولاً ذخیره داده ها از این روش هزینه کمتری دارد، ذخیره سازی اشیا فقط برای داده هایی متناسب است که نیازی به ویرایش ندارند.



ذخیره سازی اشیاء ، یک معماری ذخیره سازی داده برای مدیریت حجم زیادی از داده‌های بدون ساختار می باشد. داده‌های بدون ساختار، داده‌هایی هستند که با یک پایگاه داده (data base) سازگار نیستند و نمی‌توان آنها را به راحتی سازماندهی کرد. امروزه بیشتر داده‌های ارتباطات اینترنتی ، برخلاف داده‌های سنتی ، ساختار منظمی ندارند.

ذخیره سازی بلوک چیست؟

در ذخیره سازی بلوک (block storage ) ، داده ها در بلوک هایی با اندازه یکنواخت ذخیره می شوند. اگرچه این مدل ذخیره سازی داده  گران‌تر، پیچیده‌تر و مقیاس‌پذیرتر می باشد ولی ذخیره‌سازی بلوک برای داده‌هایی که نیاز به دسترسی و ویرایش مکرر دارند بسیار ایده‌آل است.

ذخیره سازی بلوکی ساده ترین شکل ذخیره سازی داده است و معمولاً در تنظیمات شبکه ذخیره سازی (SAN) یا ذخیره سازی ابری استفاده می شود. فایل‌هایی که در بلوک‌های با اندازه ثابت ذخیره می‌شوند، برای ویرایش‌های سریع یا مکرر به راحتی قابل دسترسی هستند. در حالی که پیچیده تر و پرهزینه تر است، داده های ذخیره شده در چنین سیستمی به راحتی بدون به خطر انداختن عملکرد سیستم عامل قابل دسترسی هستند.

بلوک چیست؟

قسمت بندی اطلاعات بلوک نامیده می شوند و هر بلوک با برش دادن داده ها بر اساس طول مشخص ایجاد می شود. SAN به این بلوک ها شناسه های منحصر به فرد به عنوان نشانگر برای کمک به فرآیند بازیابی می دهد. به دلیل شناسه های موجود در هر بلوک داده، داده ها می توانند در هر نقطه ای از SAN قرار بگیرند. این کار SAN را قادر می‌سازد تا داده‌ها را در هر مکان تصادفی ذخیره کند، اما معمولاً ذخیره سازی را در هر جایی که کارآمدتر است انجام می‌دهد.